Joods monument Grevenbicht

Het Joods monument is opgericht ter nagedachtenis aan de families Croonenberg en Steinberg. Het is een baksteen ophoging met daarop en betonnen plaat, als je van boven kijk zie je een Joden ster, in de plaat staat de tekst:'GOD KENT HUN NAMEN' gegraveerd. Bovenop de plaat staat een betonnen zuil. Er is ook een plaquette met de tekst: 
"Vernietigd in de holocaust maar blijvend in herinnering.
Families Croonenberg en Steinberg 1942-1942."

Elk jaar wordt op 4 mei het Joods monument tijdens de dodenherdenking bezocht. Op deze plek worden ook de namen van de gesneuvelden en gedeporteerde mensen uit Grevenbicht opgelezen.

Wie waren de Joodse mensen uit Grevenbicht  en waarom zijn ze niet ondergedoken?
De familie Croonenberg woonde al zeker 200 jaar in Grevenbicht. Erna en Julienne waren de enige joodse kinderen in Grevenbicht. Ze hadden hun grootvader Gustaf Helena , Erna en Julienna  Croonenberg rond 1940. Verder waren er geen joodse kinderen in het dorp.

Eind augustus 1942 kwam de oproep voor Arthur en zijn gezin om zich te melden voor 'tewerkstelling in Duitsland'. Ze werden op een vroege ochtend in een, vrachtwagen naar Sittard gebracht.

Vanaf 1941 werd de bewegingsvrijheid van joden steeds meer beperkt: men mocht allerlei openbare gelegenheden niet meer bezoeken en geen lid meer zijn van niet-joodse verenigingen. Vanaf september 1941 mochten Erna en Julienne ook niet meer naar school in Grevenbicht. Vanaf mei 1942 moest men een Jodenster zichtbaar op de bovenkleding dragen, en in juni moesten Arthur en zijn vader hun fietsen inleveren.

De oude Gustaf Croonenberg bleef alleen achter op de Peperstraat, totdat hij april 1943 naar kamp Vught moest, en weinig later via Westerbork naar vernietigingskamp      Sobibor    In.   Polen    Werd gedeporteerd. Vanuit Deventer  werden eind  1942 moeder Julia en het gezin van de familie heeft overleefd , behalve enkele achter-ooms en - tantes van Arthur en een neef en nicht van Helena.

In Grevenbicht waren de Steinberg, stateloos verklaard en gebrandmerkt met een gele Jodenster , de enige joden buiten de familie Croonenberg. Na de deportatie van het gezin Croonenberg bleven ze achter samen met grootvader Gustav Croonenberg, tot in april 1943 oom dit drietal werden opgeroepen om hun woonplaats te verlaten. Ze moeten naar kamp Vught, en werden een maand later vis Westerbork naar de gaskamer van Sobibor versleept.

Dochter Irma was katholiek geworden en werd niet gedeporteerd. Vanaf  najaar 1943 mocht  ze weer zonder Jodenster over straat. Haar man werd in 1948 wederom gehuldigd bij een zilveren jubileum en werd de eerste ereburger in 1950. Hun dochter Gertie trouwde in 1953 met Dr. Groothoff en emigreerde naar Australië, waar hun zoon nu nog woont.