Joods monument en Stolpersteine in Obbicht

Stolpersteine zijn stenen die voor het vroegere huis van de vermoorde Joodse mensen liggen. Daarnaast is er ook een monument voor de Joodse familie Claessens. Op het oorlogsmonument staan de volgende namen: Albert en Josef Claessens, Max Harmsen, Ida Krzanowska en Cilly Hersch. De familie Claessens woonde Langs de Beek in Obbicht. Zij werden allen op 15 augustus 1942 gearresteerd en afgevoerd. Ze zijn nooit meer teruggekeerd.

De tekst op het monument luidt:Opdat de levenden zich zullen herinneren.

JOZEF CLAESSENS
Zoon van Leo Claessens en van wijlen Sara Hirsch; broer van Albert Claessens en van Ellie Harmsen Claessens; echtgenoot van Cilly Hirisch. Jozef (Zef) was en uitstekende leerling op de lagere school in Obbicht, en volgende de catechismusles. Daarna deed hij de Mulo in de Baandert, terwijl hij van zijn vader koosjer slachten leerde. Na een opleiding tot verkoper in Duitsland werd hij aangenomen bij Wolf & Hertzdahl, eerst als etaleur en later winkelbediende. 

Zef was een charmante man die veel vrouwen achter zich aan kreeg, maar hij werd verliefd op zijn eigen nicht, Cilly Hirsch uit Hülchrat, met wie hij op 21 juni 1935 trouwde. Na de bruiloft trok het jonge echtpaar in op Steenweg 67b te Sittard. Daar woonde al Zefs neef Alfred Claessens en zijn huwelijk dat hem later tijdelijk voor deportatie zou behoeden.

Toen de oproep kwam om zich op 25 augustus 1942 te melden voor 'werk in Duitsland', wilden Zef en Cilly nog onderduiken. Vrienden uit Obbicht hadden een schuilplaats geregeld op het schip van Kees Zwaans, maar het lukte niet meer om het echtpaar uit Sittard weg te krijgen. Zef en Cilly werden samen met Silvian Wolf en vele anderen (waardoor ook Zefs broer Albert en diens vrouw Ida uit Geleen), via Maastricht naar Westerbork gebracht, en van daaruit op 28 augustus weggevoerd richting Auschwitz.

Cilly en Ida werden direct na aankomst in Auschwitz vergast, nog geen week na hun vertrek uit Limburg. Zef en Albert Claessens en Silvain Wolf behoorden tot de mannen die de trein moesten verlaten bij het werkkamp Kosel, zo'n 80 kilometer voor Auschwitz. Deze mannen werden vanuit Kosel in verscheidene kampen te werk gesteld. Van hun lotgevallen is weinig bekend; alleen de aantekening 'overleden in Midden-Europa' getuigt van hun droevig lot. Vader Leo, zus Ellie en neef Alfred doken onder en overleefden de oorlog.